Jaeger krijgt een pleintje

Op het Wimar Jaeger schaakpleintje, dat aan de kop van de Andre van Duin boulevard en naast het Joop van de Ende plein ligt, staat een groot schaakspel waar het publiek mee kan spelen.

Deemoedig en trots nam Wimar Jaeger het naar hem genoemde schaakpleintje “in ontvangst”. Met enkele aanwezigen (vanwege de coronaregels) speelde Jaeger een eerste potje. Jaeger kreeg de eer van de pleinnaam toebedeeld door een succesvolle aanvraag van de media-industrietafel. Deze tafel bestaat uit de CEO’s van publieke en commerciële omroepen, krantenuitgevers, producenten en facilitairen uit de media-industrie. De media-industrietafel bespreekt de belangrijkste ontwikkelingen en zoekt naar versterking van de Nederlandse media-industrie in economische zin maar ook qua culturele identiteit. Geen overbodige luxe in een tijd waarin de technische ontwikkelingen zich razendsnel opvolgen, het kijk en leesgedrag van mensen drastisch veranderd en de internationale platformen advertentie-inkomsten en gebruikers lijken te verslinden.

Op het “Wimar Jaeger schaakpleintje”, dat aan de kop van de “Andre van Duin boulevard” en naast het “Joop van de Ende plein” ligt, staat een groot schaakspel waar het publiek mee kan spelen. Er is gekozen voor schaken omdat Jaeger een grote schaakspelen-verzameling heeft, waartussen meerdere bijeenkomsten van de industrietafel plaatsvonden. Jaeger was jarenlang wethouder media en economie in de gemeente Hilversum en ijverde voor de versterking van talentontwikkeling, het vestigingsklimaat, de politiek-bestuurlijke lobby en het imago en positionering van de Nederlandse Media.

Geplaatst in Algemeen | Reacties uitgeschakeld voor

75 jaar na de bevrijding van

Dachau

U hoort en ziet het overal: we vieren dit jaar 75 jaar vrijheid. Dat vieren, dames en heren is terecht, we mogen trots zijn op de vrijheid die we de afgelopen 75 jaar hebben mogen genieten. Het is goed om je te realiseren hoe vrij we zijn en daar de slingers voor op te hangen. Tegelijkertijd wil het Nederlands Dachau Comité aandacht vragen voor degenen die, die vrijheid bevochten, maar haar niet konden ervaren en minstens zo belangrijk, we willen aandacht vragen voor de vraag: hoe zorgen we dat we in de komende 75 jaar die vrijheid goed vasthouden?

Vrijheid in het DNA

Op 29 april 1945 werden de poorten geopend van het concentratiekamp Dachau. De Amerikaanse 42nd Rainbow Division, deel uitmakend van het 7th Army, beëindigden op die dag een periode van ruim 12 jaar politieke gevangenschap en onmacht met ontstellende gevolgen: 200.000 gevangenen en 41.566 doden. Een van de overlevenden was Carel Steensma, gepassioneerd vlieger, die vrijheid in zijn oer DNA droeg en een leven lang de positieve krachten van de internationale wereld stimuleerde, waaronder de bouw van het Nederlands Congrescentrum, nu het World Forum, waar de Dachau-lezing zou zijn uitgesproken, als de wereld niet in de corona-crisis terecht was gekomen.

In het licht van Carel Steensma

Met Carel Steensma in het hoofd is het niet onlogisch te denken dat vrijheid en het behoud daarvan niet alleen tot stand komt door systemen, bestuur en politiek, maar in de kern door, wat wij bij het NDC noemen, individuele moraliteit. Vrijheid is in de kern immers de mogelijkheid om je eigen keuzes te maken, maar brengt daarmee automatisch de verplichting met zich mee, de vrijheid van keuzes van de ander ook te respecteren.  En het is precies dat waar ook de jaarlijkse Dachaulezing zich op richt: de herinnering aan ideeën, overtuigingen en gedachten van slachtoffers en overlevenden van het concentratiekamp Dachau om te voorkomen dat onze vrijheid en menselijkheid niet opnieuw verloren gaat.

Individuele moraliteit

Met de Dachaulezing zet het Nederlands Dachau Comité jaarlijks een slachtoffer van het concentratiekamp Dachau in het licht en brengt die in relatie tot ons hedendaags denken over oorlog en vrede. Dat gedachtegoed rond oorlog en vrede gaat in deze tijd in de kern over de individuele moraliteit van mensen, die zich uit in menswaardig gedrag en een menswaardige benadering van anderen. Menswaardig handelen vraagt om innerlijke doorleving van moraliteit door ons allemaal. Het Nederlands Dachau Comité wil stimuleren dat mensen over hun individuele moraliteit nadenken.

Vijf ijkpunten voor “dat nooit weer”

Dit jaar is gekozen voor Carel Christiaan Steensma. Hij zette zijn gedachten en overtuigingen om in daden, in de volle overtuiging dat doen meer bijdraagt dan beloven. Steensma past niet alleen vanwege zijn gevangenschap en zijn bijdrage aan de oprichting van ons comité, maar juist door zijn organisatorische en fysieke nalatenschap, bij de vijf dragende ijkpunten van het Comité, die het best worden verbeeld door hun slachtoffers uit de Tweede Wereld oorlog:

  • de kwetsbaarheid van vrijheid, zichtbaar in de slachtoffers van politiek geweld;
  • de onuitwisbaarheid van oorlogsgeweld gesymboliseerd door de omgekomen militairen;
  • de onrechtvaardigheid van discriminatie, verbeeld door zij die vermoord werden op grond van etniciteit en geaardheid;
  • de willekeur van geweld met burgerslachtoffers als symbool;
  • de universaliteit van geweld verbeeld door de oorlogsslachtoffers in Azië.

Vrijheid is kwetsbaar

Carel Steensma wist het: vrijheid lijkt voor velen misschien heel gewoon, maar is oh zo kwetsbaar. Daarom riep hij met de oprichting van ons comité altijd op om die kwetsbaarheid ook bij de jongere generaties onder de aandacht te blijven brengen. De tweede en derde oorlogsgeneratie is, wellicht door de familie ervaringen, doordrongen van de gevolgen van onvrijheid. De komende generaties hebben die referentie niet. Het is daarom van het grootste belang dat we vrijheid en de kwetsbaarheid daarvan in het lesprogramma van alle scholen brengen. Als er één belangrijk gebaar zou zijn om 75 jaar echt te vieren dan is dat, het vak “vrijheid” een belangrijke plaats te geven in het nieuwe onderwerp “burgerschap” binnen het vaste curriculum van middelbare scholen. Dus laten we die oproep aan de minister van onderwijs nog eens doen.

Dat mensen denken

Het Nederlands Dachau Comité probeert haar steentje bij te dragen door studiereizen en uitwisselingen te organiseren voor middelbare scholieren naar Dachau. Het schoolvak “vrijheid” en onze uitwisselingen gaan niet over wat mensen moeten denken maar te proberen in de kern uitsluitend duidelijk te maken dat mensen kunnen denken. Denken, dat vrij moet zijn om ingevuld te worden op de wijze die je zelf wil en de je dwingt verantwoordelijkheid te nemen om anderen vrij te laten in hun eigenwijze en eigen wijze van denken. Met andere woorden vrijheid op basis van het kinderlijk eenvoudige principe “ik ben vrij als jij het bent; jij bent vrij als ik het ben”.

Opkomen voor, opstaan tegen

In ons comité komt bij deze 75 jarige vrijheidsviering de prangende vraag over de toekomst van herdenkingscomités aan de orde. Wij vinden het belangrijk dat er wordt stil gestaan bij zovelen die in de oorlog op gruwelijke wijze van het leven werden beroofd. Wij vinden het belangrijk dat we ons realiseren dat naast het onmetelijke onrecht dat Joden, Roma en Sinti, homoseksuelen en vele anderen werd aangedaan, we blijven herdenken dat dat onmetelijke verdriet ook degenen trof, die tegen de beroving van vrijheid en tegen het grote onrecht opstonden, met daarbij soms de dood tot gevolg. Dachau was geen vernietigingskamp, omdat het niet gebouwd was om de onrechtvaardigheid van discriminatie op basis van etniciteit en geaardheid uit te voeren. In het concentratiekamp Dachau werden wel 206.206 mensen mishandeld en 41.566 mensen vernietigd, omdat zij opkwamen voor de kwetsbaarheid van vrijheid en opstonden tegen politiek geweld.

Geen geschiedenis maar wijsheid

De afschuw van de vernietiging mag niet los staan van de inspiratie die je kunt opdoen van degenen die, zoals Carel Steensma, tegen die vernietiging opstonden. Het is aan de toekomst om te zorgen dat, ook in zijn gedachtenis, die vernietiging, geen geschiedenis wordt, maar onderdeel is en blijft van ons denken om te zorgen dat “dat nooit weer” gebeurt. Dat we vast kunnen houden aan de vrijheid van en voor ieder mens. Dat betekent voor ons comité dat wij ons van een herdenkingscomité naar herinneringscomité ontwikkelen. De beste herdenking aan de slachtoffers van de Tweede Wereld Oorlog is immers om hun herinnering in de wijsheid van onze toekomst te steken. Zoals Nico Rost, kampgenoot van Carel Steensma, het ooit zei: “ de doden uit Dachau, zullen we later weer tot leven wekken. Zij moeten herleven, opdat de anderen die na hen komen, niet zullen sterven”.

Wordt de boodschap ontvangen?

In de huidige tijd moet je natuurlijk stil staan bij de vraag of de ontvanger van de boodschap wel door de zender wordt bereikt. U, ik en de velen die deze maanden herdenkings- en herinnerings-momenten hebben, zijn zich zonder twijfel bewust van de kwetsbaarheid van vrijheid. Wij vinden met elkaar dat de dagelijkse verhalen die de NOS dit jaar iedere dag weer op haar site zet om 75 jaar te onderstrepen, allemaal heel mooi. Maar komen de bijdragen van de NOS en georganiseerde herinneringsmomenten ook aan bij degenen die de NOS site niet lezen en niemand herdenken?  Lang niet iedereen zit in onze bewustzijnsbubbel. Voor het behoud van onze vrijheid is het echter van groot belang dat iedereen betrokken is. Vrijheid zonder “allemaal” is geen optie.

Iedereen bereiken

Toen ik mijn kinderen vertelde dat ik dit verhaal zou schrijven, zeiden ze “wat je zo belangrijk vindt moet je niet alleen voor eigen parochie preken. Juist de niet-parochianen moet je bereiken om ook hen te laten beseffen dat vrijheid vraagt om onderhoud”. Iedereen bereiken met het besef dat vrijheid kwetsbaar is, dat is essentieel en misschien moet dat wel op een onconventionele moderne manier gedaan worden. Zouden we bijvoorbeeld aan het einde van dit 75ste vrijheidsjaar misschien, als we langs het World Forum lopen, een bericht op onze telefoon moeten krijgen?: “U mag denken wat u wil van dit bericht. 45 duizend gevangen in Dachau, die voor die vrijheid van uw gedachte vochten, kregen die kans niet. Zij stierven aan onvrijheid tussen 1933 en 1945.” En dat op, laat ik nou eens zeggen, ruim 225 duizend plaatsen, precies het aantal Nederlanders, dat als slachtoffer of als bestrijder van onvrijheid omkwam. Misschien een goed idee, in een tijd waarin social media zoveel onvrijheid bloot leggen.

Oog voor andersdenkenden

In de escalerende samenleving waarin wij nu leven kun je onmogelijk onvoldoende aandacht besteden aan het belang en de kwetsbaarheid van vrijheid. Die aandacht komt niet alleen van de overheid en herdenkingscomités, die aandacht moet komen van ons allemaal. U en ik zijn degenen die onze omgeving moeten wijzen op de schoonheid van vrijheid, maar ook op haar kwetsbaarheid. Dat doen we misschien wel het meest effectief door oog te hebben voor gedachten van andersdenkenden, die we niet gemakkelijk als “eigen” herkennen. Anders denken scherpt onze eigen gedachten immers en daarmee onze individuele moraliteit. Boellaard, de christen liberaal en Rost, de seculiere marxist, richtten in een tijd van de felle strijd tussen communisme en liberalisme, samen met Steensma het Nederlands Dachau Comité op. Zij wisten dat gebrek aan kennis over, gebrek aan acceptatie van en gebrek aan respect voor, een andere opvatting, leidt tot ontmenselijking. Onze opdracht is het, om net als deze oprichters niet alleen samen te reflecteren op de vrijheid, maar op zoek gaan naar anderen om te reflecteren op die vrijheid. Want dan doen we waar we de doden door herleven: “dat nooit weer”.

De handen ineen

Om dat vorm te geven hebben betrokkenen bij de verschillende organisaties rond Dachau, de Vriendenkring van Oud-Dachauers, de Stichting Nationaal Dachau Monument en het Nederlands Dachau Comté de handen ineen geslagen, om de wens van Carel Steensma en vele anderen namelijk dat “herinneren” geen geschiedenis wordt, nog steviger te kunnen vormgeven. Dit samengaan brengt de verantwoordelijkheid met zich mee om naast de onderlinge zorg voor de Dachau gemeenschap nog steviger in te zetten op educatie en waakzaamheid van de komende generaties, om ervoor te zorgen dat ieder mens zich bewust is en blijft van de kwetsbaarheid van vrijheid. Dat doen we uit naam van al degenen die uit eigen ervaring wisten “nooit meer Dachau”. Om dat goed te kunnen doen hebben wij ook úw steun nodig door inzet van uw waakzaamheid in uw eigen omgeving maar ook door ons financieel te ondersteunen. Daartoe zullen wij een beroep op u doen.

Felicitatie Dames en heren ik feliciteer u van harte met de 75ste verjaardag van onze vrijheid en wens u die nog vele jaren toe.

Geplaatst in Dachau | Reacties uitgeschakeld voor

Afscheid van Hilversum

Afscheid van Hilversum: over inspireren, toegankelijkheid en daakracht 2014 – 2020

afscheidsspeech Wimar Jaeger voor gemeenteraad Hilversum in bijzijn College van B&W

Wat moet je zeggen na 8 jaar wethouderschap; waarom is deze baan zo intensief dat je hart er anders van klopt? Politiek is persoonlijk zegt men wel. En ja ook voor mij was dit geen baan maar een leven. Ik heb 8 weken de tijd gekregen om te bedenken wat een ongelofelijk stomme beslissing het is geweest om aan te kondigen weg te gaan; dus, dames en heren, ik heb nieuws voor u………..

Kies je moment

Het juiste moment om afscheid te nemen van de politiek bestaat niet. Facebookers, reaguurders en andere fijne commentatoren, ze hebben geschreven en gaan schrijven over allerlei negatieve gedachten, die de reden zou zijn om mijn functie neer te leggen. Ik moet ze teleurstellen. Dierbaar zijn de momenten waarop ik sinds vorig voorjaar gaandeweg voorzichtig kon spreken met mensen die mij lief zijn over mijn vertrek: over wat maak je af; over wat moet er nog gerealiseerd worden; over wat moet er blijvend zijn.

We verdienen een stad

Ons doel van de afgelopen bewogen jaren was om Hilversum weer een beetje meer een stad te maken. Niet omdat een stad beter is dan een dorp maar wel omdat we in dit dorp zoveel moois hebben dat het een stad verdiend. Qua inwonertal staat Hilversum ergens tussen Helmond, Hoekse Waard en Heerlen.

Maar als we kijken naar wat we zijn in cultureel opzicht zijn, met het Radiofilharmonisch, het Metropool, het Groot Omroepkoor, Beeld en Geluid één van de beste filmtheaters van Nederland een prachtig poppodium, denk je dan aan Heerlen?

Als we kijken naar onze economische positie, met zoveel Nederlandse mediamakers en bijvoorbeeld Nike binnen onze grenzen denk je dan aan Hoekse Waard?

En als we kijken naar onze monumenten, met ons Raadhuis, Zonnestraal en bijvoorbeeld Gooiland denk je dan aan Helmond?

De vraag is retorisch, het antwoord vraagt echter om een goede omgang met, en een stevige basis voor, onze dorpse stad of als u dat liever heeft ons stadse dorp. In de afgelopen jaren probeerde we die basis te verbeteren door groot te denken en klein te doen, zoals we dat al die jaren noemde.

Journalistieke reflectie

Enkele weken terug woonde ik een presentatie bij van een bekende journalist Jeroen Smit. Smit gaf aan dat hij na twee boeken over de ABN en Ahold, waarin hij had opgeschreven hoe het allemaal niet moest, steeds vaker met het knagende gevoel bleef zitten waarom de journalistiek eigenlijk zo vaak vanuit de verontwaardiging schrijft, terwijl je als journalist ook kan kiezen om te schrijven vanuit wat wel kan, de waarheid zoeken en veel meer geïnteresseerd zijn in verhalen die bijdragen in plaats van de zwartschrijverij. Ik was dus wakker toen Smit zei: “soms is het ook journalistiek beter om over perspectief in plaats van beklag te schrijven”.

Paul Polman

Smit koos voor het verhaal van Unilever of misschien beter het verhaal van Paul Polman. Polman was lang CEO van Unilever en zet een nieuwe toon in het bedrijfsleven: Een bedrijf dat stelt op de wereld te zijn om geld te verdienen heeft volgens Polman op de langere termijn geen bestaansrecht.

Bedrijven moeten een force for good zijn, werken voor een duurzaam milieu en voor miljarden mensen die niks hebben. Niet om charitatieve overwegingen maar om zelf te overleven. Zonder duurzaam milieu vergaan we immers allemaal en mensen in de armoede zijn geen klanten voor duurzame producten. Niet het geld, maar het goede is nodig voor de continuïteit van het bedrijf.

Goed het kostte Polman uiteindelijk zijn kop maar dat heb je als je iets teweegbrengt.

Handel nu voor de toekomst

Polman vond dat de politiek niet meer het antwoord kon geven op de grote bedreigingen van deze tijd. Hij is ervan overtuigd dat na de enorme globalisering het naast de UN en non gouvernementele organisaties, de multinationals zijn die de wereld beter kunnen maken. Hij ergerde zich aan de overtuiging dat een crisis reinigend zal zijn, The roaring twenties hoe zijn die afgelopen? Beter is het om nu in te grijpen, De kosten zullen hoog zijn maar vele malen hoger als je het pas doet onder het mom ” we’ll cross that bridge when we get there”. Hoe waar is dat ook voor de politiek, moeten wij niet vooruitzien in plaats van te reageren?

Toekomstperspectief

Polman voerde de verantwoordelijkheid langs drie lijnen. Allereerst stelde hij dat mensen, bedrijven en organisaties altijd moeten werken vanuit een stip op de horizon. Het doel over 25 jaar; denk groot omdat het inspireert. Toch grappig dat de Franse president Macron voorstelde dat alle Fransen hun doel voor over 25 jaar zouden moeten definiëren. Polman riep daarbij op om je kwetsbare (feminiene) kant te zoeken en vanuit dat perspectief daadkrachtig te handelen. Met een kwetsbare en daadkrachtige mentaliteit de wereld in kijken, leidt ertoe dat je je bezig gaat houden met datgene waar je je echt zorgen over maakt en dat maakt je aanraakbaar en brengt denken rond je doel over 25 jaar dichterbij.

Naar buiten kijken

Ten tweede wilde Polman dat zijn mensen toegankelijk waren voor de buitenwereld. Hij gaf de top van zijn bedrijf opdracht om 50% van hun tijd te steken in charitatieve organisaties. De luiken open naar buiten kijken. En hoe waar is dat ook in de politiek. Komt de verbetering van ons systeem eerder van binnen of juist van buiten? Het is de kunst de ogen voor de buitenwereld open te houden om de nieuwe geloofwaardigheid van de politiek in de samenleving te ontdekken.

Andere economische waarde

Ten slotte wilde Polman een andere vorm van economische waarde bepaling. Zolang dode bomen wel een economische waarde hebben maar levende niet, zal Bolsenaro het regenwoud blijven kappen. Zolang we meer waarde geven aan de meubels voor vandaag dan zuurstof voor morgen blijven we naar de winst van de korte termijn kijken. En hoe waar is ook die gedachte in de politiek. Hoeveel beleid baseren we op de december circulaire vanuit het Gemeentefonds en hoeveel op de beste uitkomst.

Cadeautje

Voor de goede orde Polman koesterde zijn opvattingen niet omdat hij charitatief was, nee hij was bezig met overlevingsdrang, want inmiddels weten we dat de winst van vandaag het verlies van morgen is. Ik geef u vanavond graag een afscheidscadeautje. Een boek met de toepasselijke titel “het grote gevecht”. Toch is het niet de titel, maar de inhoud. Het is het verhaal van Polman, inspirerend, daadkrachtig en toegankelijk om de wereld een stukje beter te maken.

Inspiratie, toegankelijkheid en daadkracht

In de afgelopen jaren hebben wij geprobeerd te inspireren door groot te denken. We hebben geprobeerd daadkrachtig te zijn door klein te doen. We hebben geprobeerd toegankelijk te zijn door de ramen open te zetten.

Inspireren door te dromen: een mediacampus van internationale allure, een stationsplein dat zich kan meten met de glorie van het beste openbaar vervoer, met een woonwerkgebied tussen noord en het Arenapark dat een huis biedt voor mensen die fijn willen wonen werken en leven.

Daadkracht door te doen; bedrijven naar het mediapark halen, Nike behouden, amateuruitvoeringen op de markt, een Dudok concert organiseren, de WMO aan de keukentafel brengen, mensen opleiden voor de toekomst, het opknappen van het marktplein.

En toegankelijk door samen te werken: oprichting van het stadsfonds, Hilversum Marketing, Mediaperspectives, de Industrietafel. Eigen wijkteams formeren, buurt initiatieven realiseren, De nieuwe bewonersavond, het Ik-toon festival in het Raadhuis.

Mijn zin krijgen

In de democratie krijg je nooit helemaal wat je wilt. We zijn allemaal minderheden; families van buurten, bedrijfsleven cultuurinstellingen, christenen, liberalen, socialisten, ze zullen altijd kleiner zijn dan 19 zetels. De schoonheid van onze democratie zit hem dan ook niet in de eigen wens maar juist in het compromis. In samenwerken omdat samen altijd fijner is dan alleen.

Zeker het doel over 25 jaar had wellicht nog inspirerender gekund; een ondergrondse metro naar Amsterdam en Utrecht. En zeker ik realiseer mij terdege dat in het kleine doen heus niet altijd alles is goed gegaan, met een bloemenstal en een MediaMile. Ik ben de mensen die met stoffer en blik achter ons aan moesten lopen, dan ook intens dankbaar. Maar toch, wat we samen hebben bereikt is beter dan grootse en meeslepende wensen.

Een rimpeling tot rust

Het wethouderschap dames en heren is geen baan maar een voorrecht, omdat je in dit werk zoveel mensen ontmoet. Het is die ontmoeting, dat menselijke dat ik het meest zal missen. U kent mijn uitspraak: “ik ben een rimpeling in uw bestaan”. Die rimpeling komt nu tot rust. En tegelijkertijd hoop ik voor de toekomst wat zout op uw strand te hebben achter gelaten.

Afscheid nemen maakt zacht

Het is moeilijk uit te drukken wat het doet om een zee aan lieve reacties te krijgen, reacties, die streelden, reacties waar ik keer op keer door werd geroerd. Het is niet gemakkelijk om te wennen aan zoveel waardering na 6 jaar politiek in Hilversum. Maar aan al die vele honderden mensen die de moeite namen om iets van zich te laten horen zeg ik: dank je wel; dank voor het vertrouwen dat jullie al die jaren in mij hebben gesteld.

Dank aan de vele ambtenaren die op de achtergrond de hoofdrol speelden, Dank aan mijn collega wethouders en speciaal aan de burgemeester, die me de ruimte boden om boeggolven te maken. Dank aan de raadsleden om mede te inspireren, daadkracht de ruimte te geven en toegankelijk te zijn, wanneer dat nodig was.

En als laatste en meest belangrijke; zij die er niet voor betaald kregen, maar wel de rekening. Mijn dierbaren, gezin, familie en vrienden. Zij die vanwege hun nabijheid en de volheid van liefde altijd de sluitpost van aandacht moesten zijn. Zij die het mogelijk maakten dat ik dit kon doen. Een basis dat ik iedere wethouder toewens.

Dank U wel!

Dames en heren, ik dank u uit de grond van mijn hart voor de samenwerking, de kansen, de lering en de vriendschap die ik van velen van u, binnen en buiten dit raadhuis heb mogen ontvangen. Het ga u en Hilversum heel goed.

afscheid gemeenteraad Hilversum

Reacties uitgeschakeld voor Afscheid van Hilversum

Voorkom politiek failliet met stevige politieke verenigingen

De kloof tussen kiezer en Kamer wordt steeds groter. Het beeld van krijsende en bekvechtende politici almaar gênanter. Een zorgelijke ontwikkeling want niemand is gebaat bij een gapend gat tussen de volksvertegenwoordiging en ‘het volk’. De leden van politieke partijen zijn bij uitstek in staat om een brug te slaan tussen Den Haag, de keukentafel en de sportkantine. Heb daarom aandacht voor de kracht van politieke verenigingen en de mensen die zich hiervoor inzetten. Slechts dan heeft het huidige politieke bestel toekomst.

Lees verder

Geplaatst in Algemeen, Nieuws | Reacties uitgeschakeld voor Voorkom politiek failliet met stevige politieke verenigingen

Waarom Marion Wichard kiest voor Wimar

Als je zoals ik ambassadeur van het Els Borst Netwerk bent, vraagt de keuze voor een nieuwe landelijk voorzitter voor #D66 een extra zorgvuldige afweging als er ook een vrouwelijke kandidaat is. Toch kies ik voor Wimar Jaeger.

Lees verder

Geplaatst in Algemeen, Nieuws | Reacties uitgeschakeld voor Waarom Marion Wichard kiest voor Wimar

Waarom Marty Smits vindt dat Wimar zijn voorzitter is …

Zeven jaar mocht ik deel uitmaken van het Landelijk Bestuur als vice-voorzitter en voorzitter zijn van meerdere programmacommissies. Ik heb me van 2007 tot 2017, samen met heel veel D66-ers, met hart en ziel gestort op het opbouwen van een sterke sociale liberale partij. Ik ben trots op wat we samen hebben neergezet. En ik zie ook nog heel veel dat nog moet gebeuren.

De komende jaren zullen we, naast succesvol besturen op lokaal en landelijk niveau, de partij klaar moeten maken voor de volgende groeispurt. Dat vraagt onder andere om het breder en divers maken van de stroom aan politiek talent, nog beter worden in het opleiden en begeleiden van de vele goede D66-ers, versterken van onze inbedding in de wereld om ons heen en zorgen dat mensen elkaar nog veel beter kunnen vinden binnen een simpelere slagvaardige partij organisatie.

Dit alles moet gebeuren in een tijd waarin we onze inhoud moeten blijven verversen terwijl we ook in een coalitie zitten. En ik verwacht in een tijd met een grote hoeveelheid extern politiek gedoe en ergens in de komende jaren de overgang naar een volgende generatie van politieke leiders.

Dat lukt alleen als we een sterk Landelijk Bestuur hebben dat zich vooral richt op de vereniging en niet op de politieke waan van de dag. Met een voorzitter die geen eigen ambities of agenda heeft. Een voorzitter die de komende 6 jaar de energie en tijd heeft aan zo’n grote klus leiding te geven. Een voorzitter met de rust, ervaring en professionaliteit om rechtop te blijven staan als de druk toeneemt. Met de warmte, benaderbaarheid en compassie om mensen op alle niveaus in de partij mee te nemen. Met de bewezen leiderschapsvaardigheden om tegelijkertijd ferm en inlevend, vernieuwend en doelgericht te zijn.

Ik denk dat we 1 kandidaat hebben die deze persoonlijkheid, ervaring, vaardigheden en energie bezit en ze de komende 6 jaar vol voor de partij in wil zetten. Dat is Wimar Jaeger. Hij is al 10 jaar een D66-vriend op wie ik vertrouw. Mijn stem en steun heeft hij.

Daarom: #kiesWimar

Geplaatst in Algemeen, Nieuws | Reacties uitgeschakeld voor Waarom Marty Smits vindt dat Wimar zijn voorzitter is …

Wimar Jaeger op bezoek bij D66 Midden Brabant

Woensdagavond bezocht kandidaat voorzitter D66 Wimar Jaeger de AAV Midden-Brabant. Een prachtige, bruisende afdeling, bestaande uit de gemeentes Tilburg, Goirle, Waalwijk, Hilvarenbeek, Loon op Zond, Dongen en sinds woensdagavond 12 september, Gilze Rijen!

Hij werd er op ouderwets Brabantse wijze gastvrije ontvangen en ging in gesprek met de leden van deze mooie, zeer actieve èn succesvolle afdeling.

Dank voor de gastvrije ontvangst D66 Midden Brabant! En gefeliciteerd nieuw bestuur: Voorzitter Mieke Heuvelmans en bestuursleden, penningmeester Pieter van Mol, en bestuursleden Mark van der Schaaf, Hein Hendriks en Jelle Zijlstra!

Geplaatst in Algemeen, Nieuws | 1 reactie

Het is tijd voor nieuwe energie

Geplaatst in Algemeen, Nieuws | Reacties uitgeschakeld voor Het is tijd voor nieuwe energie

Gooi en Eemlander bericht: ‘Wethouder Wimar Jaeger (D66) kandidaat partijbestuur’

De Hilversumse D66-wethouder Wimar Jaeger is kandidaat om voorzitter te worden van het landelijk bestuur van zijn partij.

Samen met twee andere kandidaten strijdt Jaeger voor de prominente plek. Leden van D66 kunnen van 20 september tot 3 oktober stemmen om een nieuwe voorzitter van de vereniging met 29.000 leden te kiezen, op 6 oktober wordt openbaar wie dat in ieder geval voor drie jaar is geworden.

Overigens betekent een eventueel voorzitterschap voor Jaeger niks voor zijn werk als wethouder in Hilversum. „Ik moet wellicht wel stoppen met wat nevenfuncties: het Nederlands Dachau Comité, de businessclub van D66.” Dat betekent dat de D66’er met een flink gevulde agenda te maken kan krijgen. Al zijn de portefeuilles die hij als wethouder heeft minder tijdrovend dan tijdens de vorige collegeperiode, merkt hij op. „Het liefst wil ik het voorzitterschap van de vereniging zelfs voor zes jaar doen, ik krijg er juist bakken energie van.”

Een opstap naar een landelijke politieke carrière is het niet, beweert Jaeger. „Ik heb al eens op de lijst gestaan om Tweede Kamerlid te worden, dat zou ik niet meer doen. Ik vind uitvoeren op lokaal niveau veel interessanter.” Hij hoefde na een aantal telefoontjes van prominente partijleden niet lang na te denken. „Al moest ik wel even met mijn echtgenote overleggen.”

Als Jaeger voorzitter wordt, wil hij de vereniging veranderen. „Er staat wat op het spel. D66 is herrezen uit zijn as, maar de vereniging mag wel wat meer in de samenleving wortelen.” Ook vindt de kandidaat voorzitter dat er een nieuwe generatie klaar moet staan om de huidige groep politici op termijn te kunnen vervangen. „Talenten ontwikkelen, het ledenbestand mag ook best wat diverser zijn.” Er zouden wel wat meer tweede- of derde generatie allochtonen mogen aansluiten, aldus Jaeger. „Dan kunnen we zeker groeien naar 35.000 leden.”

Een derde speerpunt is betere samenwerking tussen verschillende politieke geledingen van D66. „Leden van het Europees Parlement moeten zich bijvoorbeeld inzetten voor belangen van een lokale afdeling en andersom.”

Hoeveel kans de Hilversumse wethouder heeft durft hij niet te zeggen. Onder de concurrenten ook de huidige vice-voorzitter van D66. „Ik ga de komende tijd door het hele land campagne voeren. Ik zou me als voorzitter een soort ceremoniemeester voelen: het feest moet doorgaan.”

Valentijn Bartels

Geplaatst in Algemeen, Nieuws | Reacties uitgeschakeld voor Gooi en Eemlander bericht: ‘Wethouder Wimar Jaeger (D66) kandidaat partijbestuur’

Kennismaking met nieuwe stadsdichter Mieke van Zonneveld

Geplaatst in Algemeen, Nieuws | Getagged , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Kennismaking met nieuwe stadsdichter Mieke van Zonneveld