Het christelijk conservatieve kabinet van de sportschool wil hakken in de hulp aan de allerarmsten in deze wereld. Dat gebeurt met de argumentatie dat de huidige werkwijze niet effectief is en geldverspillend blijkt.
Vele door de VVD en CDA aangeroepen auteurs (lees o.a. doodlopende hulp van Moyo, de crisiskaravaan van Polman) hebben aangetoond dat de huidige wijze van ontwikkelingshulp niet werkt.Geen van allen roept echter op tot bezuinigen. De hartenkreet is helemaal anders niet helemaal minder.
De moraal van bezuinigen op de door de financiële en ecologische crisis zwaarst getroffenen is die van de verkrachter die zijn slachtoffer zegt dat ze maar een condoom bij zich moest hebben.
Al jaren zijn gevolgen van CO2 uitstoot, klimaatverandering het ergste te voelen in de armste landen. Bangladesh met overstromingen, Afrika met droogte, Centraal Amerika met tyfoons, enz. De financiële crisis heeft hulpstromen en noodhulp voor de klimatologische gevolgen, honger en oorlog sterk doen verminderen. De rijke industriële wereld trekt zich terug achter tariefmuren. De kredietverlening voor nieuwe ontwikkelingen staat stil. De derde wereld wordt de toegang tot onze marketen ontzegd ter bescherming van de werkgelegenheid van de rijken en mag nu ook zelf de gevolgen van die vervuilende westerse arbeid opruimen. ONtwikkleiongshulp is geen charitas maar betalen voor de gevolgen van je eigen beleid. Dat je heel streng bewaakt dat die betaling effectief en effecient wordt gebruikt is terrecht. Ineffeicientie en ineffectieviteit aanwenden als argument om maar niet te betalen is een schande. Niemand mag gratis bij de Albert Heijn winkelen als blijkt dat de winst wordt gebruikt om veel te riante bonussen aan de directie te betalen.
Hulp is bovendien ook nog eens een eigen belang. Armoede en uitzichtloosheid vragen om zoektocht naar overleven. Die wordt niet gevonden in de uitgeputte natuurlijk omgeving met oorlog- en terroristisch geweld. Weg naar betere oorden luidt het enige begrijpelijke devies. Wat is de keuze van een kind van 16, armoede, geweld of vluchten. Wat is erger armoede of 10 dagen op een boot zonder water. Al is de korte termijn van het perspectief nog zo onaantrekkelijk het is voor ieder mens beter dan uitzichtloosheid. Als wij ons in Nederland werkelijk zorgen maken over de gevolgen van “massa-immigratie en overspoeling door buitenlanders” dan moeten we het probleem bij de bron aanpakken.
Hulp moet beter, doelmatiger en effectiever. Recente literatuur wijst erop dat ontwikkelingssamenwerking is ontspoord tot een zich zelf in stand houdende cultuur, dat kan anders, dat moet anders. De resultaten van onze huidige hulp zijn inderdaad bedroevend als het niet schandalig is! En dus moet dat inderdaad snel aangepakt worden. Dat begint met de idee dat hulp geen barmhartigheid is maar gewoon een kwestie van “voor wat hoort wat”. Niet voor niets is iedere dollar uit die China besteedt in Afrika ongeveer 3 keer zo effectief. De Chinezen onderhandelen over de hulp. Ik bouw jouw weg, jij laat mijn ondernemers in jouw mijnen toe.
Hulp is niet gratis ondersteuning, ook hulp kost geld. We hebben in onze eigen sociale verzorgingsstaat voldoende bewijs gezien dat geven niet werkt: alles wat “gratis”is heeft geen waarde. Die regel geldt niet alleen voor Nederlanders maar voor alle mensen. Hulp kan weldegelijk leiden tot duurzame ontwikkeling. Afstemming van projecten op basis van wat nodig en effectief is in plaats van wat goed is voor het voortbestaan en de continuïteit van de ontwikkelingsorganisaties zelf. Nederland moet ook niet ongelimiteerd landen bijstaan maar gericht kiezen voor minder plaatsen waar intensievere ondersteuning toekomstbestendig is en waar de waarde van de investering lokaal voelbaar is omdat men er waarde voor teruggeeft.
Hulp moet gericht zijn op de eigen kracht van mensen. Ontwikkelen doe je door onderwijs en werk. Door het verschaffen van een microkrediet (niet geven maar lenen en ook nog met rente). Mensen de kans bieden zichzelf te ontwikkelen. Niet het overnemen van zorgen voor maar het stimuleren van eigen kracht. Geen begrotingssteun om opgelopen schulden te stelpen, maar zelf een economische vooruitgang kunnen bouwen.
Handelsbarrières moeten worden afgebroken Ieder vorm van hulp verliest haar waarde als de uitkomst daarvan door handelsbarrières en dumping te niet wordt gedaan. Vrije toegang van hetgeen door mensen handen is gecreëerd is de enige weg naar een eerlijke verdeling van kansen voor mensen die zich willen ontwikkelen maakt hulp aan de armsten niet minder maar beter.
